Het bloed kruipt waar het niet gaan mag, een uitdrukking die zeker van toepassing is op drummer Dennis Nederhof, bassist Sander Koole en gitarist Jasper Kuper. Na jarenlang in allerlei pop/rock coverbands gespeeld te hebben, besloten zij dat het tijd was om uiting te geven aan die hang naar vrijheid en improvisatie. In een broeinest voor jazz als Den Haag is het niet moeilijk om dan op te gaan in de aanwezig jazzscene maar al snel bleek dat de heren ook nog een andere drang deelden: de hang naar originaliteit. Daarom kozen zij ervoor om zelf opnieuw het wiel uit te vinden en hun eigen nummers te schrijven.

De New Yorkse saxofonist Zane Massey is de zoon van de legendarische trompettist Cal Massey, wiens composities zijn uitgevoerd door o.a. John Coltrane en Lee Morgan. Met dergelijke roots moest Zane wel uitgroeien tot een muzikant van formaat. Zijn krachtige tenor-sound is te horen op vele albums van meer en minder bekende artiesten waaronder Roy Campbell, Ronald Shannon Jackson en Sun Ra. Zelf maakte Zane furore met Grand Central Station en zijn eigen band The Foundation. Zane bracht onder zijn eigen naam twee albums uit voor het Amerikaanse Delmark-label.

Toen de drie heren van Tracin’ Tracy de saxofonist Zane Massey ontmoetten – waar anders dan op een jamsessie – was een samenwerking snel beklonken. De krachtige sax van Zane vormde de perfecte aanvulling op de met funk en soul doorspekte jazz van Tracin’ Tracy. Zo ontstond het huidige kwartet dat is vernoemd naar een compositie van Blue Note-huisgitarist Grant Green, hetgeen meteen een belangrijke inspiratiebron voor de zelfgeschreven nummers verraadt. In deze bezetting wordt zelfgeschreven funk, soul en jazz gespeeld, overgoten met een ‘vintage’ sausje, omdat de romantiek van de dagen van weleer nou eenmaal trekt. Tracin’ Tracy wil geen muziek maken die enkel voor ingewijden toegankelijk is, maar die iedereen kan voelen en het stilzitten onmogelijk maakt.